سمت نو

در مطالعـه تاریـخ تحـول اسـناد بین‌المللـی در مورد حقـوق زن سـه دوره متمایز وجـود دارد کـه هریک منعکس‌کننده تصـورات مختلف در مورد زنـان و دیدگاههای مختلـف در مـورد حقـوق و جایگاه آنان در جامعه اسـت. دوره اول کـه از آن تحـت عنـوان »دوره حمایتـی« یـاد شـده و در آن بـه زنـان به عنـوان گروهـی کـه نباید یـا نمیتوانند بـه فعالیتهـای خاصی بپردازند نگاه شـده و زن بـه عنـوان پیـرو در نظر گرفته میشـود. مقـررات در این خصوص فقـط در مورد زنـان قابـل اعمال اسـت، نه مـردان. زن بـه عنوان همسـر و مادر بیشـتر نقش داخلی و سـنتی دارد. بنابرایـن از آنجـا کـه زنـان ماننـد کودکان قـادر به حمایـت همهجانبه از خـود نیسـتند، قانـون بایـد نقـش حمایتـی از آنـان را داشـته باشـد. بـه طـور مثال کنوانسـیون مربوط به کار در شـب زنان شـاغل در صنعت که در سـالهای 1934 و 1948 توسـط کنفرانـس عمومی سـازمان بین‌المللـی کار طراحی گردیـد، این دیدگاه را پذیرفتـه اسـت. لـذا همانطـور کـه دیده میشـود اسـناد این دوره جهـت حمایت زن در برابـر برخـی آسـیبها او را از پـارهای امـور منـع می‌کنـد، نـه اینکـه نوعی از حقـوق را برایش به رسـمیت بشناسـد.

در دوره دوم بـه زن بـه عنـوان یـک »گـروه مجـزا« کـه نیـاز بـه رفتـار خـاص با او و مراقبـت ویـژه دارد نـگاه میشـود. عقیـده بـر ایـن اسـت کـه در مـوارد خاصی بـا زنـان عادالنـه رفتـار نمیشـود، لـذا از ایـن دوره بـه عنـوان »دوره اصلاح« یـاد می‌کننـد؛ بدیـن معنـی که قوانیـن باید در جهـت مراقبت خـاص از زنان تغییـر یافته و یـا اصلاح گـردد. در ایـن دوره نیـز قوانیـن بـه زنـان بـه عنـوان یک طبقـه بدون در نظـر گرفتـن مـردان نـگاه می‌کنـد؛ زیـرا مـردان بـه عنـوان قربانـی نقـض حقوق محسـوب نمیگردنـد. بـه عنـوان مثـال، قربانیـان فاحشـهگری نه مـردان، بلکـه زنان هسـتند. همچنین اسـت از دسـت دادن تابعیت بـه خاطر ازدواج کـه مخصوص زنان اسـت. بـه عنـوان مثال، کنوانسـیون 1957 در مـورد تابعیت زنان متأهل کـه در تاریخ 11 اوت 1958 الزماالجـرا گردیـده اسـت؛ کنوانسـیون 1952 مربـوط بـه حمایت از زایمـان و معاهـده 1952 حقـوق سیاسـی زن کـه در 7 ژوئیـه 1954 بـه اجـرا درآمد ایـن دیـدگاه را پذیرفتهانـد.